Kάποιες φορές,
εμφανίζεσαι σαν ένα γιγαντιαίο κύμα
σαν μια στιγμή από μια μελωδία που μπορεί
να σου τρυπίσει τα κόκαλα
σαν ένα σπασμένο καράβι, εκατό μεθυσμένοι ναύτες
βρέθηκαν νεκροί στην αγκαλιά σου χθες βράδυ,
τα ματωμένα βράχια ξεπλένονται από τα λόγια και τις ευχές σου,
έπειτα όλα σιωπούνε και πάλι.
Η ησυχία
δεν θεραπεύει τους τυφλούς, κοιτάζω τον αντίλαλο της φωνής σου
να χαϊδεύει το φως του κενού δωματίου.
Τα ανήσυχα χαμόγελα σου,
κάποιες φορές,
παγώνουν τις φτερούγες μου και δεν μπορώ να πετάξω.
Φέρνω λευκά τριαντάφυλλα,
γιγαντιαία λευκά τριαντάφυλλα
και τα αφήνω μπροστά
στα λευκά γιγαντιαία σου κύματα.
Σύντομα δεν θα έχει μείνει τίποτα στην θέση του.
Ο άνεμος θα πάρει την σιωπή μας
και θα την απλώσει ως το κέντρο της πόλης.
Λευκά γιγαντιαία κύματα, λευκά γιγαντιαία κύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου